FOBIA SPOŁECZNA

Istotą fobii społecznej jest odczuwanie lęku , który utrudnia  sprawne działanie w sytuacjach społecznych. Lękowi towarzyszą myśli i przekonania, ze  jest  się  niedostosowanym do tego  świata.

Objawy : ( mogą występować drobne różnice indywidualne)

   Somatyczne – rumienienie się, drżenie, uczucie suchości w ustach, pocenie się w sytuacjach , w których osoba rozpoznaje jako zagrażające dla siebie.

  W myślach – przekonanie, ze inni zauważą ich strach, czerwienie się, a z tym związany wstyd. Uporczywe myśli, ze  się można skompromitować, ośmieszyć. Silny samokrytycyzm, a często też perfekcjonizm.Unikanie sytuacji społecznych, jak tez związków  z innymi.   Często występowanie  myśli samobójczych.

7.          Problemy w nauce poprzez unikanie np. odpowiedzi czy innych ustnych prezentacji.  Problemy zawodowe z uwagi na poszukiwanie pracy niezgodnej z  możliwościami. Unikanie  wystąpień publicznych. Odczuwanie strachu, gdy inni  patrzą.  Rzadkie  zabieranie  głosu   w nowym gronie.

-      Sprawiają wrażenie samotników, introwertyków zamkniętych w sobie. Czasami bardzo potrzebują autorytetu.

Właściwie to nie wiadomo dokładnie jakie są przyczyny fobii społecznej, a naukowcy wymieniają, ich bardzo  wiele - genetyczne, psychologiczne, społeczno-kulturowe i neurobiologiczne.

W trakcie  prowadzonej terapii dochodzę do wniosku, ze fobia społeczna powstaje  bardziej na bazie  czynników   osobistych ( np. wrażliwość układu nerwowego,  zdolności do uczenia się )  w zetknięciu z  warunkami środowiskowymi oraz czynnikiem   traumatycznym-  fobia społeczna może   powstawać w drodze wyuczenia się, czyli warunkowania  społecznego  i procesu socjalizacji.

Fobii społecznej  nie należy mylić z nieśmiałością. W przypadku fobii  występuje cierpienie związane z  trudnościami  w kontakcie z innymi ludźmi.

Osoby cierpiące na fobię społeczną nieraz są w stanie zapanować nad swymi objawami ponieważ tłumią lęk w sobie. W wyniku tego tłumienia  mają  słabą  mimikę twarzy i mogą wyglądać nawet na ludzi opanowanych i spokojnych. Starają się też bardzo kontrolować swoje  zachoanie.  Zdradza ich tylko np.  pocenie się rąk.  Może jednak tez być tak, ze niektórzy manifestują radość i swobodne zachowanie się.  Jednak bardziej typowa  jest powaga.

Uważam , ze przy  zachowanej chęci do jej przezwyciężenia i wiary w skuteczność terapeutyczną jest stosunkowo  prosta  do opanowania. Oczywiście znaczenie ma również to, jak długo borykała się dana  osoba z fobia społeczną zanim  trafiła na terapię. Czy oprócz fobi towarzysza jej również inne zaburzenia lękowe , jak np. lęk napadowy.