coś o milości...

• Często osobisty problem człowieka kończy się wtedy,  gdy przestaje udowadniać sobie lub innym, że jest lepszy niż jest, albo że jest lepszy od innych, a świat tego nie widzi. 
  
  
  A to  już  Louise Hay
  ,,Miłość może kierować się w różne strony. Mogę odczuwać miłość do:
  
  Samego procesu życia jako takiego.
  Radości istnienia.
  Piękna, które oglądam.Innej osoby.
  Wiedzy.Procesów naszego umysłu.
  Naszego ciała i sposobu jego funkcjonowania. 
  Zwierząt, ptaków, ryb. Roślinności we wszystkich formach.
   Wszechświata i jego mechanizmów działania_
  
  Popatrzmy teraz, jakie są przejawy niekochania siebie:
  
  Karcimy i krytykujemy siebie beż końca.
  Źle się odżywiamy, nadużywamy alkoholu i rożnego rodzaju narkotyków.
  Chcemy wierzyć w to, że nie jesteśmy godni miłości.
  Obawiamy się zażądać stosownej ceny za nasze usługi.
  Tworzymy choroby i bóle w naszych ciałach.
  Zwlekamy z załatwieniem spraw, które przyniosłyby nam korzyść.
  Żyjemy w chaosie i bałaganie.
  Doprowadzamy do długów i obciążeń.
  Swoim zachowaniem przyciągamy partnerów i towarzystwo, które nas nie docenia,,
  
  
  A  ponieważ wielu z nas wychowuje siebie lub  dzieci,  polecam przypowieść Anthony de Mello
  Pamiętajmy, że mamy w sobie też wewnętrzne dziecko.
  
  
  " Znerwicowane dziecko"
  "Mała Mary była na plaży ze swą matką.
  Mamusiu, mogę się pobawić w piasku?
  Nie kochanie. Tylko sobie pobrudzisz swoje czyste ubranie.
  Mogę pobrodzić w wodzie?
  Nie. Zamoczysz się i zaziębisz.
  Mogę się pobawić z innymi dziećmi?
  Nie. Zgubisz się w tłumie.
  Mamusiu, kup mi loda.
  Nie. Szkodzą ci na gardło.
  Mała Mary zaczęła plakać.
  Matka odwróciła się do kobiety, która stała w pobliżu i powiedziała. Na miłość boską! Czy widziała pani kiedy takie znerwicowane dziecko?"
• Zaprzestanie porównywania się do innych ludzi oraz   nie ocenianie  siebie i innych  sprawia, że zaczynamy czuć swoją  osobistą wolność. Kochając siebie  prawdziwe, emanując  miłością, a nie  "lizusostwem "  wspomagamy siebie i innych.